De accordeon mag zich gelukkig prijzen dat Richard Galliano (Cannes, 1950 ) het verkoos, hij had een duwtje in de rug sinds hij zijn muzikale opvoeding ontving van zijn vader die een getalenteerd accordeonist was. Maar de jonge Richard was even begaafd op de piano en de trombone, op het laatste instrument won hij de eerste prijs aan het Conservatorium van Nice in …1969. Galliano werd de lieveling van de hele muzikale wereld toen hij in 1975 in Parijs arriveerde en hij Claude Nougaro ontmoette, hij bleef 8 jaar in diens band en begeleidde nog veel meer vocalisten zoals o.a. Serge Reggiani, Barbara, Juliette Greco, Charles Aznavour en Serge Gainsbourg. Maar hij raakte ook in contact met jazzgrootheden als Michel Portal, Chet Baker, Charle Haden, Wynton Marsalis, Toots Thielemans en niet te vergeten Michel Legrand die een grote vriend werd.

Voor een accordeonspeler is er natuurlijk een belangrijk en onontkoombaar figuur in de muziek van de 20ste eeuw, de Argentijn Astor Piazolla, bandoneonspeler en geniaal componist. Galliano kent de geschiedenis, hij weet dat Astor een historische revolutie heeft gestart in de wereld van de tango met zijn Nuevo Tango, geboren uit de maalstroom van muziek die de familie Piazolla overwelmde in de jaren ’30, toen zij zich vestigden in New York. Deze veelheid aan muzikale invloeden, de interrupties van de jazz samen met de composities van Bach, Stravinsky en Bartok brachten de jonge Piazolla op het idee dat tango concertmuziek kon worden, bevrijd van de labels van dans en salonmuziek, de rest is geschiedenis. In 1980 bezocht Piazolla Galliano in de kleedkamer tijdens een concert met Claude Nougaro, hij adviseerde Richard om hetzelfde te doen met de musette als hij had gedaan met de tango, een nieuwe musette creëren en dat is zeker gelukt.

Dit album is opgenomen tijdens het Cully Jazz Festival, Cully is een idyllisch plaatsje aan het Lac Léman, in 2022 was er de 39ste uitgave van het festival, Galliano was er al diverse keren geweest, o.a. met Michel Portal, Eddie Louis en ook met Hermeto Pascoal. Dat hij er graag optreedt is goed te horen, het trio speelt dat de vonken eraf vliegen en het publiek is ook enorm enthousiast.

Het New York Tango Trio bestaat uit Sébastien Giniaux op gitaar en cello, Diego Imbert op contrabas en natuurlijk Richard Galliano op accordeon. Het album gaat van start met ”Vuelvo Al Sur” (I return to the South) van Piazolla. Een nummer dat Galliano op het lijf is geschreven als bewoner van Nice, “I carry the South, like a destiny of the heart, I am from the South, like the melodies of a bandoneon”. “New York Tango” van Galliano is één groot eerbetoon aan zijn vriend Astor die de essentie van zijn toekomstige muziek ontwikkelde in die stad en dat in 1996 de titel werd van een album dat Galliano opnam met Birelli Lagrène, George Mraz en Al Foster, razendsnelle en enorm swingende muziek die de luisteraar onmiddellijk pakt, swingtime. ”Chiouilin de Bachin” van Piazolla en Horacio Ferrer is een droevige melodie dat een ontmoeting oproept met een van de straatschoffies die bloemen verkoopt in Café Bachin, een etablissement dat Astor en Horacio vaak frequenteerden. “Chat Pitre” is een leuk stuk van Galliano, min of meer gebaseerd op de derde Gnossienne van Eric Satie. De altijd aangrijpende sfeer van diens werk is welzeker duidelijk aanwezig.

“Chiens perdu sans collier” werd in 1955 gecomponeerd door Paul Misraki voor de soundtrack van Jean Delannoy’s film met dezelfde titel met sterren als Jean Gabin en Anne Doat, typische filmmuziek, heel beeldend en sfeervol. “Waltz for Nicky” is opgedragen aan Galliano’s neef, het is een heerlijk lichtvoetig nummer dat swingt als een trein met heerlijk werk van Giniaux en Imbert, twee giganten in de Franse jazz, die dan ook terecht worden vermeld door Galliano. “Tango pour Claude” was ooit een opdracht van Claude Nougaro aan Galliano om een Tango-Rock te schrijven. Het album wordt afgesloten met “La Javanaise” van Serge Gainsbourg dat een kippenvel moment kent als het hele publiek gaat zingen en de muziek zwijgt, geen kwaad woord meer over Zwitsers. Galliano staat altijd garant voor uitstekende muziek zoals ik diverse malen mocht meemaken tijdens zijn concerten, vooral zijn optreden met Michel Portal o.a. op bandoneon, staat in mijn geheugen gegrift. We mogen de Zwitserse radio dankbaar zijn dat dit concert is opgenomen en ook The Montreux Jazz Label voor het uitbrengen van dit memorabele album.

Jan van Leersum.